تاریخچه کاربرد پزشکی آندوسکوپ پزشکی

اولین آندوسکوپ جهان در سال 1853 توسط یک پزشک فرانسوی به نام De Somio ساخته شد. آندوسکوپ یک وسیله پزشکی رایج است. از یک سر سر، یک قسمت خمشی، یک قسمت درج، یک قسمت عملیاتی و یک بخش راهنمای سبک تشکیل شده است. هنگام استفاده، بخش راهنمای نور آندوسکوپ ابتدا به منبع نور سرد منطبق متصل می‌شود، و سپس بخش وارد شده به اندام از قبل معاینه‌شده وارد می‌شود و بخش عملیات کنترل می‌تواند مستقیماً ضایعات را ببیند. قطعات مربوطه

اولین آندوسکوپی برای معاینه رکتوم استفاده شد. پزشک لوله سختی را وارد مقعد بیمار می کند و با کمک نور شمع ضایعات راست روده را مشاهده می کند. داده های تشخیصی که می توان با این روش به دست آورد محدود است، بیمار نه تنها بسیار دردناک است، بلکه خطر سوراخ شدن آن نیز به دلیل سخت بودن ابزار بسیار زیاد است. با توجه به این کاستی ها، آندوسکوپی همچنان به کار گرفته و توسعه یافته و به تدریج کاربردها و انواع مختلفی از ابزارها طراحی شده است.

در سال 1855، کاهسا اسپانیایی لارنگوسکوپ را اختراع کرد. هیمن فون هایموز آلمانی در سال 1861 افتالموسکوپ را اختراع کرد.

در سال 1878، ادیسون لامپ را اختراع کرد، به خصوص پس از ظهور لامپ مینیاتوری، آندوسکوپ به شدت توسعه یافته است و ترتیب موقت آندوسکوپی جراحی نیز می تواند به سطح بسیار دقیقی برسد.

در سال 1878، اورولوژیست آلمانی M. Nitz سیستوسکوپی را ایجاد کرد که می تواند برای بررسی ضایعات خاص در مثانه مورد استفاده قرار گیرد.

در سال 1897، برادر آلمانی کیلیان، برونکوسکوپی را تصور کرد.

در سال 1862، اسمال آلمانی ازوفاگوسکوپ را ایجاد کرد.

در سال 1903، کلی آمریکایی پروکتوسکوپ را ساخت، اما تا پس از سال 1930 به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.

در سال 1913، جاکوبز سوئدی روش پلوروسکوپی را اصلاح کرد.

در سال 1922 شیندلر آمریکایی روش گاستروسکوپی را پایه گذاری کرد.

در سال 1928، کالک آلمانی روش لاپاراسکوپی را ایجاد کرد.

در سال 1936، Skafe آمریکایی یک آزمایش بطن‌سکوپی انجام داد و تا سال 1962 بود که آلمانی‌ها Guau و Frestier روش ventriculoscopy را پایه‌گذاری کردند. از آن زمان، یک سری کامل از روش های بررسی میکروسکوپی شکل گرفته است.

در سال 1963، ژاپن شروع به تولید فیبرسکوپ کرد.

در سال 1964، دستگاه بیوپسی آندوسکوپ فیبر با موفقیت توسعه یافت. این فورسپس بیوپسی مخصوص بیوپسی می تواند مواد پاتولوژیک مناسبی داشته باشد و خطر کمتری دارد.

در سال 1965، کولونوسکوپ فیبر نوری ساخته شد که دامنه معاینه بیماری های دستگاه گوارش تحتانی را گسترش داد.

در سال 1967 شروع به مطالعه آندوسکوپ فیبر ذره بین برای مشاهده ضایعات ظریف کرد. آندوسکوپ‌های فیبر نوری همچنین می‌توانند برای انجام سنجش‌های in vivo، مانند اندازه‌گیری دما، فشار، جابجایی، جذب طیفی و سایر داده‌ها در داخل بدن استفاده شوند.

در سال 1973، فناوری لیزر برای درمان آندوسکوپی به کار گرفته شد و به تدریج به یکی از ابزارهای درمان آندوسکوپی خونریزی های گوارشی تبدیل شد.

در سال 1981، فناوری اولتراسوند آندوسکوپی با موفقیت توسعه یافت. این پیشرفت جدید که فناوری پیشرفته اولتراسوند را با آندوسکوپی ترکیب می کند، دقت تشخیص بیماری را بسیار افزایش داده است.